Emigracja biznesowa zatacza coraz szersze kręgi i już dawno przestała dotyczyć wyłącznie nazwisk z listy najbogatszych Polaków. Różne formy optymalizacji zyskują na popularności także wśród mniejszych firm, a nawet mikroprzedsiębiorstw, które korzystając z unijnych przepisów wyprowadzają swoje siedziby za granicę.
Powody? Wzrastające koszty zabezpieczenia społecznego i pracy, nadmierna biurokracja, niejasne przepisy, a przede wszystkim coraz wyższe podatki i perspektywa głodowych świadczeń emerytalnych.
Poza tym, że wciąż rosną, w kwestii podatków w Polsce zmienia się niewiele. Brak zmiany w tym wypadku to klęska, i mimo kolejnych zapowiedzi rządu, że będzie jaśniej, przyjaźniej i bardziej konkurencyjnie, jesteśmy daleko za tymi krajami wspólnoty, które polskich przedsiębiorców przyjmują z otwartymi rękami. Rządzący chwalą się za to awansami w prestiżowych rankingach twierdząc, że jest dobrze, coraz lepiej. Przedsiębiorcy tymczasem przenoszą się na Cypr, Maltę, Litwę czy do Holandii, a ze względu na powszechną znajomość angielskiego najczęściej do Wielkiej Brytanii. Trudno się temu dziwić, skoro podatki w kraju wciąż rosną, świadczenia maleją, a główną zasługą awansu Polski w światowym rankingu badającym stopień skomplikowania systemów podatkowych jest zmiana metodologii badania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz